Gedichten

Daniël

Jarenlang werk je in mijn gedachten
Jarenlang voel ik je al in mijn hart
Ik heb je jarenlang gekoesterd
En wens vaak een nieuwe start

Je deelde mijn onrealistische dromen
Je deelde mijn verdriet
Je wist dat ik anders was dan mijn familie
Een echte Amish zijn, dat kon ik niet

Je gaf me je gitaar
Je leerde me je melodieën
En hoe verboden het ook was
Het moest gewoon geschieden

Samen zongen we bevrijd
Op het bankje onder de bomen
Of op ons eigen verborgen eiland
Waar verder geen mens kon komen

Alleen wij twee alleen
Wisten van elkaars geheim
Dat we ons anders voelden dan de rest
Het moest gewoon zo zijn

Totdat je op een dag ging varen
Op het geliefde Engelse water
Helemaal alleen bleef ik over
Voor jou kwam nooit een later

Ik mis je elke dag opnieuw
Zou met de bisschop trouwen
Maar ik zou hem nooit liefhebben
Zoals ik van jou heb gehouden

De huwelijksvoltrekking heeft nooit plaatsgevonden
Ik was hem net op tijd gesmeerd
Ik besefte dat ik het niet kon
Ik had teveel van jou geleerd

De gitaar moest ik vernietigen
Ik heb het niet gedaan
Berouw heb ik niet getoond
Ik ben verstoten en kan gaan

Mijn besef dat ik anders ben
Heeft zijn oorzaak toch gevonden
Als baby ben ik geadopteerd
Van New Yorkse gronden

Ik wilde dat je dit zou weten
Daarom schrijf ik dit gedicht aan jou
Ik wilde dat je dit kon lezen
Dat ik nog altijd van je houd

Ooit zal ik je in de hemel terug zien
Ik ben er van overtuigd dat je daar bent
Ik vertrouw erop dat als mijn tijd gekomen is
Onze melodie me bij je brengt

Liefdes gedicht door: Gedicht In Zicht

Tweeten