Gedichten

Woestijnkamelen

nog klonken
uit de verte
de schreeuwen
van woestijn-
kamelen en
knarsten het
door lucht
gedragen zand
tussen kies en
spaarzame tand

de wind was
opgestoken
daarom hadden wij
de opgravingen
onderbroken om
in rustiger tij
verder te gaan
aan een nieuwe
opening van het
gangenstelsel

wij proefden al
de lucht die daar
eeuwen in het
afgesloten gedeelte
heeft gehangen
met onschatbare
info over het
dagelijkse doen en
laten in een egyptische
gemeenschap

nieuwe technieken
leggen het gewone
leven van vorm
inhoud en smaak
feilloos bloot
net zoals bij de
romeinen van pompeï
die volledig bedolven
werden onder
metershoge vulkaanas

wil melker

gedicht door: wil melker

Tweeten