Gedichten

De Pesters, onkruid in de tuin van geluk

De Pesters, vergruizers van geluk
onverbiddelijk en onverholen
brengers van de zwarte stemming
in keten, kantoren en scholen

De Pesters, te betreuren en te verwensen
Als een onkruid in de tuin van geluk
overschrijders van zovele grenzen
maken het gewone voor zovelen stuk

De Pesters, wat zijn zij, wie zijn zij
wat kenmerkt hun innerlijke wezen
hoe denken zij over jou, over mij
wat zijn hun angsten, hoe zijn ze te lezen
wel, het zijn zij......

zij ....

die de ziekte van geest hebben om de schoonheid van kwetsbaarheid te negeren en te vertrappen, ten faveure van de eigen status

die het geluk ontnemen van hen, die daar evenzoveel recht op hebben

die tallozen dwingen tot een dagelijkse hel van martelende vernedering

die kerven in zielen, ze voor het leven tekent met wonden van minderwaardigheid

die met wrede naïviteit een enkeling de dood van de wanhoop in drijven

die zekerheid vinden in de kwetsbaarheid van onzekeren

zij zijn het....., wegwuivend van wat ze doen, met een ongekend onbenul
een schouder ophalen, het disrespect ten toon spreiden
zij zijn het...., die s'avonds in de spiegel kijken, denkend
"wat ben ik eigenlijk een lul"

Levens gedicht door: Reiziger

Tweeten