Gedichten

Dromen

Vaak ontmoet ik vergeelde dromen
in de kelder van mijn hart.
Dikwijls woon ik in de sterfput
van verlangens die ik had.

In de grijs gekerfde spiegel
staat een beeld dat ik niet herken,
't is de schim van al datgene
wat ik nooit geworden ben.

En de spijt om al wat ging
maakt zo week en doet zo zeer.
Ik vind mijn hart gevuld met weemoed
als ik in vandaag weerkeer.

Snel ontvlucht ik dan mezelve
en stop heel diep die waarheid weg.
In de kelder en de sterfput
waar ik al mijn levensrommel leg.

Levens gedicht door: Pierre Van Laeken

Tweeten