Gedichten

Niemand die haar zag

zij dacht en voelde
dat er iets ontbrak
groeide altijd volop lente
maar niemand die haar zag

zij wilden allemaal
in schoonheid bloeien als
mooiste van de bloemenwei
alleen zij paste daar niet bij

altijd net een ietsje minder
of een maatje meer
het voelde als gemis
deed haar steeds meer zeer

toch wist zij
diep van binnen dat
ook zij het ooit zou halen
om eindelijk te stralen in de wei

op eigen kracht en zonder
overbodige correcties heeft zij
haar sterke kanten goed gebruikt
bloeit nu boven iedereen uit


wil melker

Levens gedicht door: wil melker

Tweeten