Gedichten

Pluizend in vaders dagboek

ik lees me soms te pletter
net als mijn vader altijd deed
liefst pluis ik uren in zijn dagboek
waarin hij neerschreef
hoe hij bewonderend naar het leven keek.

hij wist al maanden
dat het kort en broos was
daarom ook heeft hij gewoekerd
met elk moment
tot op de laatste dag
hij wou de pijn en 't leed verbergen
zodat niemand hem
intriestig of geslagen zag.

ik mis zijn schouderklopje
zijn warm, aanmoedigend woord
de uren dat we samen wandelden
hij was voor mij meer dan een veilig toevluchtsoord.

soms zie ik hem weer tussen de sterren
hoor ik hem weer in 't nachtegalenlied
voel ik hem van verre
nabijer nog dan ooit
dat tempert mijn verdriet.

Levens gedicht door: jozlebruyn

Tweeten