Gedichten

Anci zoekt de silte

De beek glijdt geruisloos door schemeroerwoud,
rimpelt fris over de geelbruine voeten
van een meisje, dat de rust wil begroeten,
stilleven zien, waarin goed met kwaad trouwt.

Tussen dicht loof dwalen snippers zonnegoud
om vruchten vol voeding of gif te zoeten,
blijven in bebloede veren wroeten,
liefkozen dit offer voor dierlijk behoud.

Aan de modderhelling langs de kleine stroom
ligt een kale, bemoste tak, dun en lang,
peinst weemoedig, verteert geduldig _ loom...

Hij dicht zichzelf een zwijgende klaagzang.
Zijn schors siddert licht, beeldt een bange droom:
huidschimmel kwelt die oude reuzenslang!

Natuur gedicht door: Han Messie

Tweeten