Gedichten

Ruimtespel

Reine adem daalt blij zuchtend
uit een sneeuwhoofd van hoge Alpen neer
over hun borstkas vol bloemengeur
en harde buik met sparrenschaduw
glijdt zacht langs een bewoonde voet
geeft het ingetogen dorpsleven
zingende herboren arbeidslust
danst blozend door het ruime bergmeer
vergezelt
het vaartuig der Zwitserse weermacht
dat ronddraait gelijk een watertor
dapper snort _ hort en puft
aan al zijn kanten scherpe ogen heeft
die turen naar
beweeg'lijke rotsen onder de golven
vage gletsjers boven de wolken
vijandige geest bespeuren willen
geheimzinnig loerend
dreigend wijd als de oceaan.

Overige gedicht door: Han Messie

Tweeten