Gedichten

Taal

Mijn printer ratelt.
Gooit snel papier naar buiten.
Alles wat ik schreef in zwarte letters,
dan zwijgt hij weer,
deed alleen wat ik hem vroeg,
meer hoeft ook niet,
het is voor mij genoeg.

Zo heeft hij mijn gedachten vastgelegd.
Alles wat ik in woorden heb gezegd.
't Is eigenlijk heel bijzonder.
We noemen het dan taal,
een verzameling klanken,
maar niet voor allemaal.

Zoveel mensen en zoveel talen.
Zovele woorden en allemaal anders.
Zij denken in hun eigen taal.
Ik ging er een paar leren,
maar toch niet helemaal.
De woorden wel, maar niet hun strekking,
die leer je alleen maar in je moedertaal.

Antje.

Overige gedicht door: Antje.

Tweeten