Gedichten

Zodat ik mezelf weer kan zijn

Vanuit wie zijn ogen zie ik?
Vanuit wie zijn oren hoor ik?
Vanuit wie zijn hart voel ik?
Ik ben eigen verloren

Kwijt in mezelf
Langzaam meer vastgeketend
Ik probeer langzaam lost te komen
Maar ik raak alleen maar meer verzonken

Vastgeketend in mezelf
Beschermend voor mezelf en een ander
Oh, wat kan ik doen?
Zodat ik verander

In een mens dat goed genoeg is
Voor een beroep, opleiding en meer
Want nu ben ik dat niet
Zo beweert mijn medemens

Ik zie niet vanuit mijn eigen ogen
Ik hoor niet vanuit mijn eigen oren
Ik voel niet mijn gevoel vanuit mijn hart
Ik ben nu een ander,
Ik ben verloren

Dat ik nu iemand anders ben, is niet zo
Ikzelf zit vastgeketend in mezelf
Ik neem afstand van een ander
Want ik wil mezelf zijn

Want anders, vanuit wie zijn ogen moet ik zien?
Vanuit wie zijn oren moet ik horen?
Vanuit wie zijn hart moet ik voelen?
En wat gebeurt er met de persoon wie ik was?

Gaat het verloren?
Verdwijnt het in het niets?
Heeft iemand dan wel verdriet?
Om wat vergeten is, namelijk mijn gevoel

Ik zie niet vanuit mijn eigen ogen
Ik hoor niet vanuit mijn eigen oren
Ik voel niet vanuit mijn eigen hart
Ik heb het gevoel iemand anders te moeten zijn

Ik zit vast in ketens
Ik wil veranderen, zodat ik weer leef
Los gemaakt van de ketens
Die zitten in mijn eigen hart

Zodat ik weer vanuit mijn eigen ogen kan zien
Vanuit mijn eigen oren kan horen
Zodat ik weer mijn gevoelens kan begrijpen
Zodat ik weer mezelf kan zijn

Overige gedicht door: Lummy

Tweeten