Gedichten

Boze bui

De avond is stil om mij heen,
De wind houdt zijn adem in.
Gisteren stormde hij nog
over bos en veld.
Nu lijkt hij uitgeteld.

Zo voelt het natuurlijk,
mijn gedachten nemen me mee.
Dit is zoveel aangenamer
dan een bulderende zee.

Alles lijkt verwaaid
en schoongespoeld.
De bloemen richten weer
hun kopjes op.
Zoveel geweld hadden ze
niet bedoeld.

Als de wind zijn
kwade buien heeft,
verberg je dan.
Hij koelt zijn woede
zodat je beeft.

Niets geen koeltje,
of zoet gefluister.
Donkere wolken en duister,
woeste rukken en gefluit.
Zo raast hij zijn woede uit.

Antje.

Natuur gedicht door: Antje.

Tweeten