Gedichten

Herinnering

Mijn blauwe bloempje op de hei,
komt plots in mijn herinnering,
en ik ben blij....
Mijn bloempje uit mijn kindertijd.

Ik zie mezelf nog zitten,
ik zit daar heel alleen.
Ruik weer de brem,
zo stralend geel, gloeiend in de zomerzon.

Die geur....de bijen zoemen.
Ik pluk mijn blauwe bloempje.
'k Weet nu het is de gentiaan.
Toen niet, zag wel haar schoonheid.

Het zilverroze rozenkransje,
verborg zich niet voor mij,
de tormentil, de erica in overvloed.
'k Snoepte heidebessen ondertussen.

Die hei bestaat niet meer,
er zijn nu korenvelden,
waar zelfs geen korenbloem,
zich meer mag melden.

Hoe heerlijk was die tijd....
Ik zou het haast vergeten.
Er bloeiden later zoveel and're bloemen.
Maar nooit zo lieflijk en zo schoon,
als 't blauwe bloempje,
uit mijn kindertijd.

Natuur gedicht door: Antje.

Tweeten