Gedichten

Het fenomeen

jij waait woestijnen
van vruchtbare grond
kaalt bodem tot rotsen
verschraalt al het leven
tot elementair

hoost de zee
en golft tsunami’s
smelt het ijs
van duizenden jaren
spiegelt hoog tegen de dijk

jij houdt ons
in beweging met
steunen en kreunen
orkaant met het oog
gericht op de mens

zelfs in de stilte
die komt voor de storm
ben jij gespannen
zonder op het land
een blad te beroeren

jij bent de wind
het fenomeen van
verschillen in druk dat
op onnavolgbare wijze zorgt
voor de circulatie van lucht

Natuur gedicht door: wil melker

Tweeten