Gedichten

Woudleven rondom spiegel

's Nachts volgt het reekalfje vol ontdekkingslust
moeders zachte hoefklop. Haar achterlichaam
glimt melkwit in het duister, spant zich waakzaam
bij elke klank in 't bos, dat luidruchtig rust,

stelt het jong tijdens moeizaam stappen gerust,
wijst de verborgen weg tussen vlier en braam,
draait om boven kruiden, nietig maar heilzaam,
die de zwarte snuit gaarne ruikt, nadert, kust...

IJle nevels vatten verdwaald morgenrood,
groeien tot wazige purperpaleizen,
vlieden dan snel voor vroege vogelzang.

Stemmen fluiten vloeiend, soms met hoge stoot,
noden de zoekers naar fijne bladspijzen,
te slapen onder varens, een dag lang.

Natuur gedicht door: Han Messie

Tweeten