Gedichten

Armoede

Ze sloft, met gaten in haar sloffen.
De rok te lang voor korte jas.
Armoede op gezicht geschreven.
Gegeven kleding komt goed van pas.

Haar sliertige halflange haren.
Heeft nog nooit een schaar gezien.
Met een bot gesleten schaartje.
Knipt ze het geloof ik zelf misschien.

De plastic tas hangt aan haar armen.
In de ene hand een oude stok.
Ik vraag me af wie naar haar omkijkt.
Voor haar luid ik de armenklok...

Zeg me niet er is geen armoe.
Hier in dit welvarend land.
Vraag me af, weet de regering
eigenlijk wel.
Hoe het gesteld is in Nederland

Overige gedicht door: De onbekende dichter

Tweeten