Gedichten

De Brug

De dichter verwelkomt geluidloos
een goddelijke vonk
tot hem gekomen
in een maagdelijk witte januarinacht.

Hij koestert zijn vruchtbare gedachten
terwijl een flitsend hoorbare vulpen
de vredige rust doorbreekt.

Ontvankelijk voor het hogere
is er een brug geslagen
en de emigratie van zijn geest
loutert zijn inspiratie.

Smetteloos als de stilte
blank als een tedere kinderziel
met een gedicht waarin alles samenviel.

© Johan

Overige gedicht door: johan

Tweeten