Gedichten

Doodlopend straatje

Tussen twee rijen huizen
loopt smal een straatje,
heel gewoon langs het schooltje
en achter de kerk.
Voorbij het bos en de boerderijen,
naast het erf met de hoge berk.

Het loopt steeds verder
en het wordt wat breder
onder de spoorbrug van een trein.
Dan kronkelt het zich voorbij de velden,
tot aan de markt en weer rond het plein.

Nu gaat het dwars
door een drukke stad.
Een brede straat
met heel veel lawaai.
Maar het straatje weet,
straks wordt het rustig
en weer stil,
bij de volgende draai.

En de straat wordt een straatje,
en dan een paadje,
heel smalletjes loopt het nu
langs een sloot.
En het loopt, en het loopt,
en het loopt steeds verder,
en plots loopt het straatje,
zichzelve dood.

Overige gedicht door: De onbekende dichter

Tweeten