Gedichten

Geen oorlog meer

Kogels gaan door te straten
mensen die jou verlaten
je staat er nu alleen voor
het gaat nu al tijden zo door
jaren zijn voorbij
mog steeds een moeder die huilt
nog steeds een klein kind die schuilt
nog steeds een klein meisje die zoekt
hoe was het leven vroeger zo zoet
iederen bedelt voor brood
en sommige vragen zich zelf af wanneer ga ik dood
laat het op houden
laten we proberen van elkaar te houden
met dit los je niks op
ik zet de tijd effe op stop

kijk om me heen
zie vele gewonden
zie vele doden
allemaal zonde
zie een kogel en zie een meisje
nee toch het zal toch nie gebeuren
de zoveelste die nu neer gaat
Ik hou het niet meer vol

rennend naar de gene die haar neerschoot
om wraak te nemen voor alles
hij trekt zijn wapen
hij schiet
word geraakt
maar blijf rennen
kom dichterbij
men wraak is er bijna
ben nu een meter van hem verwijderd
zijn wapen gericht op mijn hoofd
ik besef het,nu wordt het mijn dood

verlost van me lijden
zie mensen van het verleden
jaren lang waren zij er niet
jaren lang heb ik hier op gewacht
kijk daar die meisje
ze leef nu met vrede
het is voorbij geen oorlog meer.

Overige gedicht door: De onbekende dichter

Tweeten