Gedichten

Gelukkig of niet

Wanneer ik iemand tegenkom op straat
denk ik:
die is gelukkig.
Ik stap verder maar draai me om,
en bekijk die persoon van kop tot teen.
Zou die eigenlijk wel gelukkig zijn?
Twijfels zetten op.
De mond lacht,
maar lacht de ziel wel mee?
Nee, vast niet.
Het gezicht is een verradelijk serpent.
En meteen erna stel ik vast,
dat ik het wel juist moet hebben.
Die persoon m?et wel ongelukkig zijn.
Want iedereen heeft zijn problemen.
In ieders leven loopt er wel iets mis,
en kent zijn ellende en pijn.
Toch?

Overige gedicht door: De onbekende dichter

Tweeten