Gedichten

Zo dicht bij en zo ver weg

Met haar handen in de dorens
Haar voeten vol met blaren
Liep zij de weg naar boven
Om de hemel aan te raken

De pijn in haar knie?n
Zo erg, zo'n pijn
De weg leek oneindig
Maar ze moest er bijna zijn

De lange trap naar boven
Op weg naar het licht
De allerlaatste treden
Met het duister achter zich

Met haar handen uitgestrekt
Stromplede ze naar voren
Zo dicht bij was zo ver weg
Iets dat van haar was
Zo lang verloren

Het licht nam haar op
Een gelukzalig gevoel
Haar tijd was gekomen
Ze was bij haar doel

Terwijl het licht haar optilde
Haar meenam van de agrond
Zag ze de sterren dichterbij
De plek die ze eindelijk vond

Overige gedicht door: De onbekende dichter

Tweeten