Gedichten

Terug naar huis

Als mythische wezens vulde we het bos terug helemaal vol met leven, want hier vonden we altijd onze echte thuis. Geen enkel blaadje werd niet als het mooiste bekeken, een bewondering die zich diep tot in de wortels van ons wezen huist.

Voeten voelen de vruchtige aarde, en duwen stevig de tenen als eerst in de grond. Zonder voetafdrukken achter te laten, zweven we over het zachte mos onder machtige wolken die de hemel hebben vermomd.

Wij zijn precies bosgeesten die overal vrij doorheen bewegen, en ondertussen hopen dat er elektriciteit uit de lucht wordt gestampt. Alweer spelend achtervolg de regen, muziek voor het bos wanneer de eerste druppel door de bladeren heen op de bodem valt.

We eren de storm die zo mooi door de takken heen weerklinkt, en worden betoverd door onheilspellende dansende bomen. De plaats waar magie zich
in al zijn vormen Ons met onszelf verbindt, en ons weer helemaal vult met verloren dromen.

Het bos wijst begeesterd ons de weg, terwijl kronkelende paadjes achter bomen verdwijnen, en richting proberen te geven zonder enig succes. Verdwaald zullen we hier toch nooit kunnen geraken, want elk plekje wordt ontdekt met stralende ogen, verworven als een waardevolle les.

Als mythische wezens vulde we het bos terug helemaal vol met leven, meester tovenaars in eigen huis is wat we zijn geworden. Betoverd maakte we hier een meest dankbare liefde om te delen, die uit nature diep in onszelf ontkiemt. We worden met hart en ziel verweven. We worden maatjes voor het leven. Je wordt een allerbeste vriend.

Vriendschaps gedicht door: End

Tweeten