Gedichten

Een laatste oordeel

ik draalde
voelde hoe de
wereld opschaalde
naar een ander
energieniveau

er was geen
loslaten meer
de eigen keuze
was omwikkeld
met pijn en zeer

in het eindeloos
verbinden kon ik
mezelf niet meer vinden
nog slaat mijn hart vrij op
impulsen van een batterij

weer schuiven de
panelen we zijn in
samen met te velen
privacy slaat op hol
zonder rust worden we dol

we hebben de balans
verloren oncontroleerbare
energieën ondergraven
met onbekende kracht
ons geestelijk gezag

aarde roert zich in een
donker verontrusten dat
aan de horizon oprijst
in een laatste oordeel
over het verloren paradijs

wil melker
01/02/2021

gedicht door: wil melker

Tweeten