Gedichten

Het weerkristal

Wammes Waggel draagt
een witte, glimmende steen
naar Tom Poes' huisje.

De vreemde kei komt
in een radiotoestel,
maakt knallend onweer.

De kleine woning
wordt door donder en bliksem
tot puin geslagen.

Professor Sickbock
vindt die wondersteen, haast zich
ermee naar de zee.

De geleerde zoekt het
bij zijn eenzame werkplaats
op een rotseiland.

Boze wetenschap
doet het gestolen kristal
schrik en angst geven.

Zware orkanen
en brullende cyclonen
slaan de zeeschepen.

De knappe heer wil
het weer over de aardbol
voortaan besturen.

Kapitein Walrus
brengt Ollie en Tom Poes naar
de gevreesde rots.

Het drietal bereikt
de kundige werktuigen.
Ze doen iets verkeerds.

Hun fout schept noodweer
vol woedend, vernielzuchtig
aanspoelend water.

De gehate plek
verdwijnt ras in de golven.
De schurk kan vluchten.

Het lukt de vrienden
echter het gezochte brok
mee te nemen.

Terug op het schip
smijt men dat vervloekte ding
aan verpulverd gruis.

Het euvel is weg;
opnieuw mag heel de wereld
het weer voorspellen.

gedicht door: Han Messie

Tweeten