Gedichten

Heerlijk eenzaam

Op het prachtige, verlaten eiland
schuilt Robinson Crusoe tussen struiken
van een heuveltop. Meer dan ooit gebruiken
zijn neus en oren genot bij speels verstand.

Lucht- en zeeblauw vloeien naar de wereldrand:
kantwerk, dat voort wil zweven, wegduiken
toch op zijn plaats blijft om te ontluiken
tot zonneweefsel, door vragengloed omrand.

De man aanschouwt het dal beneden hem;
diens reuk wordt door stijgende bloememgeur verblijd.
Over het diepe gras, varens en brem

ligt verkruimelde zilversmeedkunst verspreid.
Daar klinkt een lang verwachte dierenstem:
al het schoons verdwijnt. 't Geweer! Hij schiet een geit.






Han Messie

gedicht door: Han Messie

Tweeten