Gedichten

Leeuw van Luzern

Aan de rotswand ligt het stenen roofdier,
stervend, het hoofd met zware manen
op zijn poten. Dichte ogen bergen tranen
vol droeve berusting van het eed'le dier.

De voorste klauw blijft echter trots soldenier,
bewaakt zwaard en schild, zal nimmer tanen,
steeds de weg naar strijdlust en-moed banen,
het wezen houden van wachtende banier.

De gebeeldhouwde koning der wildernis
strooit roemrijk verleden over krijgslieden
van Zwitserland, waar altijd vrede is.

Een tijdloze lauwerkrans mag men bieden
aan huurlingen, met trouwe verbintenis,
die bij dreiging of sneven nooit vlieden.








Han Messie

gedicht door: Han Messie

Tweeten