Gedichten

Schaffhausens Rijn

Vol wollig schuim glijdt de brede waterval
schuin naar beneden, buldert aangenaam
met diepe basstem: "Hoe ik steeds betaam!"
Telkens verrast een spattende golfknal.

Tussen rotseilandjes en steile wal
zweeft ijle waternevel, omhelst minzaam
dansende regenbogen, maakt grote naam:
een vluchtig, toch altijd durend kleurig bal.

Watertoonkunst en luchtschilderingen
draaien door elkaar heen, scheppen zwerflust
in hun eindeloze wentelingen.

Maar struiken op stenen maken hen bewust:
"Het leven van wilde bewegingen
wordt hier opgeluisterd door honkvaste rust."






Han Messie

gedicht door: Han Messie

Tweeten