Gedichten

Achter slot en grendel

Geen gevoel meer in m’ n handen.
Geen gedachtes meer in m’ n hoofd.
De koelte bevriest alles.
Een moment stilte, een tel rust.
Maar ik heb geen idee wat er gaat gebeuren,
Geen idee wat er komt.
Ik heb geen zin om te denken aan later,
Geen zin om te weten wat ik verlies,
Wat ik achter laat,
Wat ik vergeet en nooit meer zou zien.
Laat me niet alleen ik schreeuw het tegen alles,
Duizenden mensen horen het, maar niemand luistert.
Het gevoel van verdriet vult m’ n hart.
Van buiten een geluidloos een gevoelloos schild.
Maar van binnen kappot en verlaten.
Glazen die worden gevuld met de verkeerde vloeistof.
Het vliegtuig dat niet meer kan landen.
Als een adem die komt en dan weer gaat.
Het is maar een tel dat ik kan denken.
Maar in die ene tel kan ik alles verzinnen wat ik wil.
In die ene tel kan ik alles wensen.
Maar ik zou het nooit weten.
Nooit zou ik erachter komen hoe het voelt.
Eeuwige sneeuw. Een stem zonder geluid.
Veilig achter slot en grendel.

Levens gedicht door: Melan

Tweeten