Gedichten

Die tijd

13 jaar je was een kind,
hebt een vriendje dat je aardig vind.
Vooral je vader behandelde hem als een zoon.
Maar hij viel al heel snel van zijn troon.

Hij sloeg en wilde dingen die jij niet wou
En op je jouw manier bleef je hem trouw
Je wilde ons niet verdrietig maken.
maar had geen idee hoe je ons daarmee zou raken.

We raakte je steeds verder kwijt.
En was niet meer papa,s kleine meid
Gedroeg je vreselijk associaal.
Wat gebeurde er toch allemaal

Wij konden je niet meer raken.
En zo je ziel weer beter maken
Je zakte steeds verder in de goot
Ondanks de hulp die iedereen bood.

Een kerel van 35 had je in zijn macht
En maakte misbruik van je met al zijn kracht.
Je stal en bloowde je wist niet beter
En verwijderde van ons meter na meter.

We hebben gevochten deze harde strijd.
Want wie wil zijn kind nou kwijt.
Het deed zo,n pijn jou te zien lijden.
En dat we je niet konden bevrijden.

En door die pijn gingen we er bijna onderdoor.
Maar zochten hulp en gingen ervoor.
Daardoor konden we afstand nemen.
En jou weer een leven geven.

Je maakte je gelukkig van hem los.
Dat heeft heel wat van iedereen gekost.
Maar je verviel weer in dezelfde (fout)
En dacht dat je van die ander houd.

Wij konden hem alleen maar gedogen
En onze tranen samen drogen.
Je kreeg slaag en had berouw.
Maar ook nu weer bleef je trouw.

Tot GELUKKIG op die dag.
De wereld aan jou voeten lach.
Door een ongeluk mocht je hem niet meer zien
Zo kreeg je eindelijk rust misschien.

Even was je weer ons kind.
Tot je weer zijn (liefde) vind.
Want ook dit keer zal het stranden.
En hij voor de zoveelste keer in de bak belanden.

Maar je moet het zelf ondervinden.
En door ellende jezelf terugvinden.
We hebben dan ook alle vertrouwen.
Dat je aan je toekomst zult bouwen.

Je hebt nog een lange weg te gaan.
Met op je weg een lach en een traan.
En langs de kant staan wij te kijken.
Om je op tijd een hand toe te reiken.

Die afgelopen 10 jaar waren niet voor niets.
Van al die ellende leer je wel iets.
Dus verberg nooit wat voor je ouders.
Zij zijn voor altijd die sterke schouders.

Levens gedicht door: De onbekende dichter

Tweeten