Gedichten

Slingertijd

Handen omklemmen
het koude metaal,
zittend op het plankje
reiken voeten achterwaarts
tot aan de tenen het zand.
Benen recht naar voren
wiegt ze zich vooruit
om langzaam
met het lichaam
vaart te maken.
Wind suist langs haar haren,
schakels kraken,
in haar maag zweeft vaag
het draaierig gevoel.

Ontspannen laat ze zich
door lucht en ruimte voeren,
geeft zich over,
aan hetgeen ze hoort.

Wanneer ze uitgeschommeld
haar gedachten ordent,
herinneringen
uit de kindertijd beschrijft
waar vader achter haar
met uitgestrekte armen
haar in de hoogte drijft

weet ze Wie haar voortbewoog
door heel haar levenstijd.

Christelijke gedicht door: Coby Poelman-Duisterwinkel

Tweeten