Gedichten

Lang leve de créche

Ik wordt weggebracht
iedere vroege morgen
meestal om een uur of acht
anderen moeten voor mij zorgen.

mijn eerste stapjes al gezet
net als rollen op mijn zij
vreemden brengen mij naar bed
mama is daar zelf niet bij.

ik kreeg laatst mijn eerste tandje
dit deed ook echt wel pijn
ook brandde ik mijn handje
en wilde bij mijn moeder zijn.

mama haalt mij van de crèche
nét voordat we moeten eten
meestal rond een uur of zes
ze is me ook al eens vergeten.

soms vraagt ze om een kroel
maar dat wil ik eigenlijk niet
omdat ik haar liefde niet zo voel
en zij mij zo weinig ziet.

ik ben niet zo aan haar gehecht
ze heeft voor mij nóóit tijd!
haar moederliefde voelt niet echt
ik ben mijn vertrouwen kwijt.

ik zit ook niet verlegen
om al die dure spullen
heb al veel cadeaus gekregen
dit doet zij om iets op te vullen.

ze doet mij erg tekort
en wilt dit compenseren
waardoor het echt niet beter wordt
ik zal mij tegen haar gaan keren.

zij laat mij immers in de steek!
ik ben nog maar een kind!
vijf lange dagen in de week
omdat zij carrière zo...........
belangrijk vind!


© Marjanekke. 2015

Levens gedicht door: Marian van Zwienen

Tweeten