Gedichten

Zwart gras

Iedere dag liep ze frivool mijn deur voorbij.
Ze lachte tegen eenieder.
Mijn leven
bestond slechts uit donkere verfspatten
en een hoop geklieder.
-
In een gedurfd moment
maakte ook ik mezelf op
en liep vol verwachting
gelijk het tempo van een slak haar deur voorbij
-
Ineens stond ze daar,
ze keek mij in stilte aan.
Gevangen in het moment zag ik haar bleke gezicht.
Het zwarte kleed dat ze in haar handen droeg
spreidde ze in tranen uit over haar groene gazon en toen zag ik pas,
hoe zwart haar gras werkelijk was.
---

© Ingrid van der Weegen.

Liefdes gedicht door: Ingrid van der Weegen

Tweeten