Gedichten

De dood is verbleekt

tijd gaf mij de pen
met het gifgroene gal
strijdbare woorden
waren er al

venijnig krassend
schreef ik een
vlijmscherp betoog als
monoloog aan de dood

fileerde gevoelens
tot op het bot
versneed lange jaren
hakte relaties kapot

als helse apotheose
hing ik mijn testament
zonder eeuwigheidzegel
in het leven te drogen

door waaiende wind
zijn de letters verdwenen
de dood is verbleekt omdat
zon al die tijd heeft geschenen

Levens gedicht door: wil melker

Tweeten