Het is stil
het is stil
als mijn ogen
zien in het verre niets
het is stil
als mijn adem
naar binnen wordt gezogen
en stokt door een vluchtig iets
ik vul mijn ruimte
met geslepen stenen
stapel ze op uit alle macht
tracht heelheid te lenen
misschien dat dan, ja dan...
ach, hoe kan ik nog menen
dat liefde ook verzacht
Reacties op 'Het is stil'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?