Gedichten

Rode biet

Wat kun je toch raar dromen.
’t Gebeurde mij vannacht.
Het maakte dingen wakker,
Die ik niet meer had verwacht.

Een vredig tafereeltje,
gewoon gezellig thuis,
Mijn potje stond te koken,
’t rook lekker in ons huis.

We kregen plots visite,
er was niet veel in huis.
Twee potten rode bieten,
jij ging er wel op uit.

Het was alleen een boodschap,
ja: “Ik ben zo terug.”
’t Was misschien tien minuten,
zo met de auto ging het vlug.

We zaten maar te wachten,
en jij kwam maar niet weer.
Ellende en al het zeer, van zeven jaar geleên,
stortte zich toen op mij neer.

Maar wat is nou het erge,
het is niet zo gegaan.
Wat raar zulke gedachten,
waar komen ze vandaan.

Wat kun je toch raar dromen,
begrijpen doe je het niet.
Maar U moet wel beseffen,
de eerste maanden, eet ik geen rode biet.

© Antje

Levens gedicht door: Antje.

Tweeten