- Afscheids gedichten
- Dieren gedichten
- Haiku gedichten
- Liefdesverdriet gedichten
- Werk gedichten
- Actualiteits gedichten
- Beterschaps gedichten
- Christelijke gedichten
- Engelse gedichten
- Geboorte gedichten
- Huwelijks gedichten
- Kinder gedichten
- Levens gedichten
- Liefdes gedichten
- Moederdag gedichten
- Natuur gedichten
- Overige gedichten
- Overlijdens gedichten
- School gedichten
- Sport gedichten
- Spreuken gedichten
- Verdriet gedichten
- Verjaardags gedichten
- Vriendschaps gedichten
- Vrolijke gedichten
- Ziekte gedichten
- Bekijk alle categorieën
Waden en vinden
Op een frisse lenteavond stapte de oude wijsgeer in een grote moeraspoel, en waadde voort.
"Alle speurende en vorsende gedachten in mijn hoofd strijden met elkaar," dacht de man. "Een grote warboel! Waar moet ik nu nog aan denken? Hier in het koele water komen mijn huid en hoofd tot rust."
Hij liep verder, door water en modder, tussen jeneverbesstruiken door. Het werd donker. De wijsgeer keek naar alle kanten. Niets dan uitgestrekt moeras! Waar moest hij nu heen?
In het duister zweefde een dwaallichtje langs hem heen. Hij volgde het. Misschien bracht dat vlammetje hem wel naar de vaste grond. Spoedig omgaven vele dwaallichtjes de oude denker.
"Ik loop maar willoos door," prevelde hij. "Kom ik ergens goed terecht, dan merk ik het wel. Als ik in deze blubbergrond wegzink en stik, om het even... Ik weet niet waarvoor ik nog zou moeten leven..."
Hij ging tegen een kleine helling op _ en stond op stevige graspollen. Doodmoe ging de man zitten, leunde met zijn rug tegen een dikke boom.
Bij het ochtendgloren ontwaakte de wijsgeer uit een gezonde slaap, zonder droom. Nu zag hij dat hij zich onder een grote eikeboom bevond, op een klein eilandje in het wijde moeras.
Een stevige morgenwind deed de prille boomblaadjes dansen. Het dode loof, van het vorige jaar, werd van de grond geblazen en kringelde door de takken van de eik. Jong leven en het oude, vergane bestaan waren vrolijk met elkaar.
"Zo hadden mijn gedachten altijd moeten zijn!"riep de wijsgeer opgewekt uit. "Jeugdig denken en het brein van de grijsaard moesten steeds hand in hand gaan. Nóg is het niet te laat om dit te ontdekken! Ik geef mijn hernieuwd denken blijmoedig over aan de schepping, maar bovenal aan de Schepper!"
De verjongde, oude man sloot voldaan zijn ogen om deze wereld te verlaten, zich toevertrouwend aan Gods eeuwige genade.
Totale waardering: 8 (2 stemmen)
gedichten over dubben
gedichten over zoeken
gedichten over houvast en overgave
Heb jij genoten van het Waden en vinden gedicht? Help ons mee!
Bekijk en beoordeel gedichten. Registreer jezelf en voeg zelf een gedicht toe!
Reacties op gedicht 'Waden en vinden'
Melden
Op 18-08-2012 schreef annabel:
mooi verhaal dit
Reactie plaatsen
Nog makkelijker en eenvoudiger reageren? Meld je snel aan!
Meer van Han Messie | |
› Weidse plaats | |
› Wild schuim | |
› Olterterp | |
› Goede bedeling | |
› Opname | |
› De dauwdans | |
› Sterkend licht | |
› Waaiende stem | |
› Poort van de winter | |
› Verval |
Gerelateerde gedichten | |
› Ik vind niet altijd wat ik zoe... | |
› Als de stilte valt | |
› Opname | |
› Ik wil.. | |
› Vruchtbaarheid wacht | |
› Durvend in 't leven staan | |
› Vragend oog | |
› Rondreis door Zuid-Spanje | |
› Op de tast | |
› Schriftuurlijk |