Gedichten

Wereldklok

Nu ik hier
in de zon op mijn terras
nu ik hier op deze middag
een uur lang lees en doezel

Nu slapen de mensen In Nieuw Zeeland
staan vroege vogels op in San Francisco
zitten de kinderen in New York al in de klas
genieten ze in Lapland van het voorjaarslicht

Nu ik hier
in de schaduw van de tijd
in bijna vergane boeken lees
zie ik het leven overal langs glijden

De vrouwen die in Afrika op hun akkers staan
de Chinezen die naar theaters gaan
de mensen in de ochtendspits
anderen al aan het avondmaal

Onze wereld kent alle tijden
het is altijd ergens middag of middernacht
voor allen schijnt dezelfde zon
we leven uit dezelfde bron.

Levens gedicht door: José van Rosmalen

Tweeten