Gedichten

Zijn stem sprak aan

het was geen houterig bewegen
zijn stem sprak aan
soms liet hij de lijntjes gaan

jij hebt in je leven
nooit de ruimte gekregen
die jij zo nodig had

touwtjes werden kort gehouden
in het ontbreken van vertrouwen
kon jij de grenzen niet bereiken

om jezelf te verrijken
in ontwikkeling en groei
de snoei voorkwam jouw latere bloei

weer hoor je de stem
de draden zijn al lang verbroken
maar in het lopen blijf jij zijn marionet

Levens gedicht door: wil melker

Tweeten