- Afscheids gedichten
- Dieren gedichten
- Haiku gedichten
- Liefdesverdriet gedichten
- Werk gedichten
- Actualiteits gedichten
- Beterschaps gedichten
- Christelijke gedichten
- Engelse gedichten
- Geboorte gedichten
- Huwelijks gedichten
- Kinder gedichten
- Levens gedichten
- Liefdes gedichten
- Moederdag gedichten
- Natuur gedichten
- Overige gedichten
- Overlijdens gedichten
- School gedichten
- Sport gedichten
- Spreuken gedichten
- Verdriet gedichten
- Verjaardags gedichten
- Vriendschaps gedichten
- Vrolijke gedichten
- Ziekte gedichten
- Bekijk alle categorieën
De traagste vorm van leven
Ik ben laf, zwak en ik geef het toe: ik ben een mietje,
Ik vecht voor mijn verlangens al zijn die allang vernietigd.
Leve de illusie, want je weet het is zo fijn,
Om in gedachten voor te stellen dat ik weer bij jou kan zijn.
Ik kan je niets verbieden, ik wees je slechts de weg,
maar zonder overleg vond je zelf je eigen weg.
Ieder ging zijn richting, wie had dat ooit gedacht,
maar onthou, ik ben degene die je zover heeft gebracht.
Houden van is mooi, leven met is als een kooi,
gevangen met de wetenschap, het is slechts een toernooi.
De wereld draait door, maar het is net alsof,
elk moment me stevig vasthoud en het vorig overtrof.
De traagste vorm van leven, is niet eens een van bestaan,
Maar door gevoelens gedreven om deze wereld te ontgaan.
Op de muren staat geschreven, I love you en een portret,
maar de mensen zien het niet, want de ruimte is bezet.
Door een leek met zijn graffiti en hij heeft t geprobeerd,
maar ik kijk er dwars doorheen naar iets dat me intrigeerd.
Mijn gedachten gaan het winnen, van gevoelens oh zo sterk,
Maar ik zal je nooit vergeten, want je bent mijn levenswerk.
Bij de strijd voor een begin, begint de strijd voor het eind,
wie t langste vol zal houden trekt toch aan t kortste eind.
Ik heb staan schreeuwen en staan janken zonder contact met de aarde,
tot ik zag dat er nog licht was en die hoop deed me bedaren.
Ik wist het is nu over, de weg gaat niet terug,
Dus ik loop gewoon maar verder, met mijn lasten op mijn rug.
De weg brengt nieuwe liefde, om te lachen om te dansen,
maar nieuw is niet mijn optie, ik zou zo graag herkansen.
Totale waardering: 7 (5 stemmen)
Heb jij genoten van het De traagste vorm van leven gedicht? Help ons mee!
Bekijk en beoordeel gedichten. Registreer jezelf en voeg zelf een gedicht toe!
Reacties op gedicht 'De traagste vorm van leven'
Reactie plaatsen
Nog makkelijker en eenvoudiger reageren? Meld je snel aan!
Meer van De onbekende dichter | |
› Nog een kus | |
› De liefste mama | |
› Mijn liefste | |
› Dementie | |
› Zo komen al mijn dromen uit | |
› Mamma | |
› Vriendschap Liefde | |
› De dakloze | |
› Vergeet mij maar | |
› Een verlangen |
Gerelateerde gedichten | |
› Café des 4 vents | |
› Nomadenleven | |
› Nostalgisch | |
› Tedere woorden | |
› Laatste bloemblaadje | |
› Eerste zoen | |
› Levenslicht | |
› Verdwenen schaduw | |
› Bij het krieken van de dag | |
› Morgenster |