Gedichten

Nu weet ik...

Ik hield zoveel van jou,
maar toen wist ik het zelf nog niet.
Ik moet het aan mijzelf bekennen.
zoals mijn hart mij nu gebiedt.

Jouw ogen en jouw handen,
waren altijd zo dichtbij.....
zo vanzelfsprekend.....
ze zorgden steeds voor mij.

Ik weet het nu.....
het alleen zijn is zo koud.
Altijd dacht ik....
we worden wel samen oud.

Koesterde mij in jouw warmte.
En dacht er nimmer aan,
dat het leven eindig is.
Alsof het altijd zo door kon gaan.

Het werd niet zo,
ik leef nu alleen verder zonder jou.
Alleen met mijn herinnering .
Die herinnering laat mij eindelijk beseffen.

En maakt me eigenlijk zo blij.
Dat ik ook nu nog,
Zo heel veel van je hou.

Antje.



.

Liefdes gedicht door: Antje.

Tweeten