Gedichten

Onderhuurders

Onderhuurders.

Ik had nog wel zó opgelet,
maar had niets in de gaten.
Het is me toch ontgaan,
ze hebben het huis verlaten.

Het staat mij heel niet aan,
om zomaar te vertrekken…
Geen dank voor mijn gastvrijheid,
zo stiekem weg te gaan.

Ze woonden comfortabel,
betaalden zelfs geen huur.
Ze gingen in en uit.
’t Was niet van lange duur.

Maar ja, ik had het kunnen weten,
het hoort zo bij dat soort.
Ze houden niet van mensen.
Ik vind het ongehoord!

Ik heb al eventjes gekeken,
het huis is niet gelucht.
Ze lieten alles achter.
Ze gingen op de vlucht.

Och, ik vind het toch wel jammer,
ik had me zo verheugd.
Ze hadden leuke kinderen,
dat deed me toch zo’n deugd.

Maar ja, het is niet anders.
Het voelt voor mij wat zuur.
Ze komen volgend jaar wel weer.
Want ja, het zijn maar mezen.

De mezen, in het kastje… aan de muur.

Het maakt me wat weemoedig,
maar toch ook heel blij.
Want vogels moeten vliegen.
Juist in de maand van Mei.

Antje.

Natuur gedicht door: Antje.

Tweeten