Gedichten

Verstilde schoten

Ergens in Breda 's bedaagde Mastbos
waar eens mannen van het krijgswezen
strijdlustig hun vuurwapens lieten brullen
ligt een vredig ogend moeras

rondom het kleine gras- en poelenrijk
scheppen dichte eiken en pijnbomen
geheel eigen groene wereldranden
glanzende blanke berken beuren
het leven binnen deze einders op

grote zilverreigers dalen stijgen
waakzaam heersend _ toch zachtzinnig
hun vleugelslag verspreidt ademtocht
over zwemvogels kruipende diertjes
bij drukke kikkervergadering

door die besloten wildernis
sluipt een roofdier heimelijk rond
maar eerbiedigt de hier luidende wet

met zorgzaam kundig speurvernuft
zoekt slimme moeder vos
sterkend voedsel voor haar spruiten.

© Han messie

Natuur gedicht door: Han Messie

Tweeten