Gedichten

Wakend en slapend denken

De woudreuzen staan
ziek en schraal; onder hen
bloeit veel nietigs op.

Mijn lichaam voelt licht,
terwijl avondlucht zwaar drukt:
fietsen bij zwoelte!

Gedichten schrijven?
Lange tijd niets maken, voedt
het uur van toch doen.

De lucht wordt anders,
niet hun geest, voor wie almaar
de verte zoeken.


Oud bosloof zweeft neer:
jong boerengras wordt bedekt
en krachtig gevoed.

Avondrood met blauw;
mijn gedachten willen niets,
alleen mijn ogen...

Natuur gedicht door: Han Messie

Tweeten