Gedichten

Een druppel in de oceaan

Donder rommelde op een mooie vrijdag zon
directe blokbalken vallen van de hemel
snelle sneeuwstormen verscheuren de woestijnlandschappen

sterren vallen van de verscheurde harten
een wolk valt over de zachtste huid
een traan van de grootste diamant bevind zich in de kleinste zandkorrel

een veer tegen de grond sneller dan een vallende baksteen
de oceaan die de zon draagt verdwijnt
als een vlam in de wind
als zuurstof in tijd en ruimte

de realiteit wordt gebroken
door de gebroken illusie
een vlam in de koude duisternis ,
een stem in de sterkste lichtstraal

ogen zoals de sterren in een brandende hemel
de snaar van de levensbron staat op breken
de rand van de berg wordt een mythe
en de vogel wordt wakker in het nest van steen.

De onbekende dichter 2006

Overige gedicht door: De onbekende dichter

Tweeten