Gedichten

Het paard

Het paard raast de vlakte van
knielende grasblaadjes door
hoeven worden nedergezogen
door de meebuigende bodem

gras wijkt en rijst langs de tenen omhoog
en laat zich dan weer varen
spieren spannen het verlangen naar vrijheid aan
teugels laten de vleugels van de neus gaan

ze gaan op en neer, blazen
de zware adem naar buiten
de koude rakend en omarmend tot een lauwe lucht
die een damp laat dwalen in de

dauwende diepte van de morgenstond
de zon laat een bronzen schijn
glijden over de donzen manen
waarin de handen van de ruiter verdwijnen

© Sven Vandendriessche , 2012

Natuur gedicht door: Sven Vandendriessche

Tweeten