- Afscheids gedichten
- Dieren gedichten
- Haiku gedichten
- Liefdesverdriet gedichten
- Werk gedichten
- Actualiteits gedichten
- Beterschaps gedichten
- Christelijke gedichten
- Engelse gedichten
- Geboorte gedichten
- Huwelijks gedichten
- Kinder gedichten
- Levens gedichten
- Liefdes gedichten
- Moederdag gedichten
- Natuur gedichten
- Overige gedichten
- Overlijdens gedichten
- Paas gedichten
- School gedichten
- Sport gedichten
- Spreuken gedichten
- Verdriet gedichten
- Verjaardags gedichten
- Vriendschaps gedichten
- Vrolijke gedichten
- Ziekte gedichten
- Bekijk alle categorieën
De Tijd vertragen
Konden we de tijd maar vertragen
De haastige uren maken reuzensprongen
Secondes reizen mee met straaljagers
Een eeuw lijkt een samenvatting van een week
Rimpels komen van de lopende band
Het grijze haar groeit als kool
Smeer stroop in de uurwerken
Misschien onthaast de tijd d?n
Of duw de sprintende wijzers terug
Met al de kracht die in je is verzameld
Laat de wijzers stilstaan op de mooiste tijd
Toen we groen waren, de dagen eeuwen leken, en wij nog geen geheugen hadden
De dagen vliegen voorbij
Het einde, eens onzichtbaar ver weg,
is allang geen stipje meer aan de horizon
De frontale botsing tussen mijn leven en de dood is nabij
Konden we maar duizend seconden in ??n minuut stoppen
De lege zestig bijvullen tot een volle tank
Tussen twee Kerstmissen heb ik slechts duizend maal met mijn ogen geknipperd
De smaak van de kalkoen ligt nog vers op mijn tong
De blinkende ballen nog warm van het haardvuur
Neem mij mee naar de kindertijd
De uren van kinderen doen er veel langer over
De secondes van de jeugd zijn ongemotiveerde douaniers
De dagen van het kroost verlangen niet naar de nacht
Neem mij mee naar de langzaamheid!
Totale waardering: 7 (4 stemmen)
Heb jij genoten van het De Tijd vertragen gedicht? Help ons mee!
Bekijk en beoordeel gedichten. Registreer jezelf en voeg zelf een gedicht toe!
Reacties op gedicht 'De Tijd vertragen'
Melden
Op 29-04-2012 schreef Han Messie:
Een heel schone, maar onwezenlijke wens om de tijd te vertragen.
Wie weet, hebben we op onze oude dag ook weer het denken, beleven en voelen terug, dat we in onze prille jeugd hadden.
Dit gedicht doet me denken aan de tekst: In de ogen des Heren zijn duizend jaren als een dag en is een dag als duizend jaren.
Reactie plaatsen
Nog makkelijker en eenvoudiger reageren? Meld je snel aan!
Meer van De onbekende dichter | |
› Nog een kus | |
› De liefste mama | |
› Mijn liefste | |
› Dementie | |
› Zo komen al mijn dromen uit | |
› Mamma | |
› Vriendschap Liefde | |
› De dakloze | |
› Vergeet mij maar | |
› Een verlangen |
Gerelateerde gedichten | |
› Café des 4 vents | |
› Nomadenleven | |
› Nostalgisch | |
› Tedere woorden | |
› Laatste bloemblaadje | |
› Eerste zoen | |
› Levenslicht | |
› Verdwenen schaduw | |
› Bij het krieken van de dag | |
› Morgenster |