Gedichten

Het priesterskind

Zij bad dat het nimmer zou geschieden
Maar had het niet kunnen voorkomen
Zijn preken, zijn spreuken, ze deden haar zieden
Halverkerks zat zij van verlangen te stomen

Na de dienst ging zij hem spreken
Sprak hem zonder vrezen aan
Hij had allang en breed gekeken
En liet zijn kandelaber staan

Haar tondeldoos die vatte vlam
Hij kon niets meer dan blussen
Ontvlamde toen hij nader kwam
En smeekte ondertussen

Lieve heer, vergeeft u mij
Mijn lust en mijn geklodder
Maak me deze keer toch blij
Met slechts een losse flodder

Helaas voor deze prediker
Was zij bezwangerbaar
En droeg zij naderhand
Een klein kindje zwaar

In arren moede heeft hij toen
Na ’t uitgeblust verlangen
’s anderendaags zo rond het noen
Zich aan een touw verhangen

Zij treurde zeven manen
Begroot en bitter schreide zij
Toen sprak zij door haar tranen
Dit priesterskind is nu van mij

Overige gedicht door: Lode Buuster

Tweeten