Gedichten

Beklemd

Beklemd tussen vier muren in het geraamte
Van de tijd.
Iedereen ademt zwaar en de leegte tussen
De botten is als verzuring in de nerven
Van bladeren.

Langzaam, maar zeker sterft af ieder wezen
De ziel krimpt eerst ineen en ieder ding
Waar zoveel waarde aan werd gehecht veranderd
In steen.

De liefde die broos is is verpletterd in een
Heilloze tijd.
Genade door overmacht in beton gegoten en al
Het dierbare is verworden tot leed dat kastijdt.

Overige gedicht door: martin valk

Tweeten