Gedichten

Zwarte Vleer

Gelijk een reusachtige kalong
zweeft de geduchte tovenaar
's avonds door het raam van Slot Bommelstein
de lieflijk verlichte kamer binnen
brengt plotselinge schrik en angst
blijft even _ vertrekt spookachtig

na lange tijd vertoont hij zich
in 't kleine land bij het Zilvermeer
dwingt de koning af te treden
wil zelf de scepter ter hand nemen

het boze voorstel wordt geweigerd
de beoefenaar der zwarte kunst
maakt de vorst en diens onderdanen
allemaal tot kwakende kikkers

rondom de troosteloze grauwe burcht
eens het trotse koningstehuis
werken gewillige toverknechtjes
kleine trollen van het Zuiden
geven dat schone meer _ geheel vergaan
het aanzien van een vreeswekkend moeras
mengen water met dikke modder
brengen overal stinkende dampen
waar dwaallichtjes in rond zwermen
een wereld omvat door klamme nevel

Wammes Waggel vergezelt bij schemer
die moerasgeesten vrolijk naar een boom
kaal _ griezelig grillig _ geweldig wijd
waarin alle toverkracht zich ophoudt
speelt met de onnozele wezentjes
een onschuldig kinderspel
fakkels worden als vuurvliegjes
door alle klauwende takken verspreid
Tom Poes geeft een slimme wending
laat heel de hoge stam afbranden
van wortels tot aan de top

verbroken is de kwade macht
van de onderdrukkende heerser
hij jammert en verdwijnt voorgoed

Zilverstad aan het blinkende water
heeft al haar herstelde bewoners
die de welvaart van het rijk sterken.





Han Messie

gedicht door: Han Messie

Tweeten