Gedichten

Glas roept

Haastig verkeer snelt
's avonds over de weg
langs de zwarte bosranden
van landgoed Olterterp

bestuurders werpen wellicht
een vluchtige blik
op de rossige gloed
die hun hart voor een ogenblik
wil opwarmen
dat glanzende raam
bedekt vriendelijk
eervol zwoegen en zweten
aangenaam samenzijn

vingers vol fijne tastzin
kneden en persen gerechten
om deze te verwijzen
naar warm ovenduister
dampzuchtige pannen
of trouwe bewaarijskast
alvorens de kalme mars
naar de feestelijke eetzaal
ingezet zal worden

voedzame spijs en lekkernij
geven gretig genot
bij grol en genoegzame kout
wat vreugde geeft
aan de Heer van al het leven.






Han Messie

gedicht door: Han Messie

Tweeten