Gedichten

Hun schepping

[b]


nooit heb ik
het opgegeven
ben de grote stenen
in mijn hart gaan
lezen heb mij hun
structuur eigen gemaakt

verzameld in
magische ogenblikken
opgeraapt uit hun
mystieke kringen in zeer
spraakmakende en
educatieve ontmoetingen

waar kinderlijke
zachtheid met
universele empathie
in volwassen sfeer
kwamen was
verweer onmogelijk

helaas kreeg een
liefdevolle bedding
door de constant stroom
een verharding uit
levensbehoud waar
de oevers verzakten

ik heb liefde
en lijn in hun
schepping gelezen
alsof ik mijn bestaan
maar nu in liefde
opnieuw mocht beleven

de keien zijn
verdwenen in samen
op schrift dat wij
elkaar liefdevol
leerden in houden van
en eindeloos proberen

wil melker

gedicht door: wil melker

Tweeten